Εκτύπωση όλων
Σε νέο παράθυρο

perilipsi
Εισερχόμενα
x

Εκδόσεις Βογιατζή info@ekdoseis-vogiatzi.gr
10:29 π.μ. (Πριν από 11 λεπτά)
προς Εμένα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Η ολοκλήρωση της τριλογίας με τον γενικό τίτλο «Επιστροφή στον Παράδεισο», με οδήγησε στη εύλογη ανάγκη να πισωγυρίσω κι ακολουθώντας πάλι τα χνάρια της επιστροφής ν’ απαντήσω στις απορίες που τυχόν θα κεντρίσουν κάθε σκεπτόμενο αναγνώστη.
Οι Εποχές της Ιδανικής Αυταπάτης, το πρώτο βιβλίο, που ως υπότιτλο έχει «Στοχαστικά Κείμενα, Τέσσερις Εποχές και Δώδεκα Επιστολές», ξεδιπλώνει στον εσωτερικό του διάλογο τις ψυχικές και πνευματικές πτυχές του άλλου εαυτού, που εδώ παρουσιάζεται ως ανώνυμο ζευγάρι. Μέσα από τα γράμματα τής συμβολικής γυναίκας διαφαίνεται η προσπάθειά της να στοχαστεί την όλη της διαδρομή σε αυτόν το σύμπαν, ζητώντας επίμονα να γυρίσει κοντά της το άλλο μισό της υπαρξιακής της οντότητας που μοιράστηκε αυτήν την πορεία, ο συμβολικός άντρας. Τόν αναζητά μέσα σ’ εικαστικές σκηνογραφικές παραστάσεις, σε απατηλούς τόπους, σε λαβυρίνθους κι αδιέξοδα, που χάθηκε φεύγοντας μακριά της.
Η απομάκρυνση στο δεύτερο βιβλίο, Το Τέλος των Ημερών, προκαλείται με διαφορετικό τρόπο. Ο χωρισμός του ζευγαριού, παραλλαγμένος ο ελληνικός μύθος του κατακλυσμού, συντελείται από μία δύναμη εξωτερική, για να δώσει την ευκαιρία στη συμβολική γυναίκα –καθώς πάλι γυρεύει το συμβολικό της ταίρι, αυτήν τη φορά τον Δευκαλίωνα, μέσα σε περασμένες, παρούσες και μελλοντικές πόλεις– να προβληματιστεί πάνω στις αφηγηματικές σκιαγραφήσεις τεσσάρων μορφών, που αντιπροσωπεύουν τον ρομαντισμό, την εξουσία, τον έρωτα και την εκμετάλλευση, για τον χαρακτήρα και τις πράξεις του αγαπημένου της. Οι μαρτυρίες τους είναι τελείως αταίριαστες μεταξύ τους, ζωγραφίζοντας ο καθένας από τις προσωπικές τους εντυπώσεις ένα τελείως αλλιώτικο πορτραίτο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αναδεικνύεται η πολλαπλότητα τής υποκειμενικής αλήθειας και η σημασία που θετικά ή αρνητικά βαραίνει την απόδοση μιας ορθής αντίληψης αυτού του κόσμου στη δύσκολη απόφαση μιας Δίκαιας κρίσης.
Αυτή ακριβώς η πειραματική άποψη της αμφισβητούμενης αλήθειας, γίνεται ο ιστός της αράχνης για να δοκιμαστεί πάλι το διαχρονικό ζευγάρι στο τρίτο βιβλίο, Χώμα κι’ Ουρανός στη Γη των Απολαύσεων –με διαφορετικά ονόματα και σε μία εποχή που μοιάζει μελλοντική– μπερδεμένο μέσα στη δίνη ενός ολοκαυτώματος. Ο καινούριος χωρισμός τους γίνεται πιο ξεκάθαρος και η αντίθεση τίτλου και περιεχομένου επισημαίνει τις χαμένες ανθρώπινες προσδοκίες. Στη ροή της ιστορίας τονίζονται συνεχώς, μέσα από τραγικά γεγονότα, τα αποτελέσματα διαχείρισης και υλοποίησης των ανθρώπινων επιθυμιών, καταδικάζοντας συγχρόνως τις εγωιστικές, φιλόδοξες κι αρπακτικές διαθέσεις κι ελπίζοντας σε μία ζωή δημιουργική –απαλλαγμένη από σκοτάδια και σκιές–  μέσα στις φωτεινές ημέρες της συλλογικής μας ευτυχίας.